‘Beelden en tekeningen van Ria Wesseling laten zich vooral zien door hun ”présence’, door expliciet aanwezig te zijn. In de verbeelding van haar fascinatie verbindt Wesseling zich met die kunstenaars voor wie het scheppen van een ‘denkmodel’ van groot belang is. In dat model geldt dat iemands patroon van denken leidt tot een geheel eigen logica van de kunst en dat daardoor de context ontstaat waarin het kunstwerk zijn betekenis krijgt. Dat denken leidt bij Wesseling tot een zeer arbeidsintensief proces van werken en bestaat uit onderzoeken van vormen die refereren aan het dagelijks leven. Gedachten en gevoelens worden omgezet vin schetsen waarin toeval een bepalende rol kan spelen. Het resultaat van dit eerste werkproces leidt tot een ruimtelijke sculptuur waarvoor klein het geëigende materiaal is. Ook kan het ‘model’ dienen voor de uitvoering van grote tekeningen die door hun ruimtelijke illusie eenzelfde betekenis hebben als de sculpturen.’ Koos van Duinen, Catalogus Frontiere libere – timp local (Nederlandse kunstenaars in Roemenie) 1997